Ana Sayfa

3 Haziran 2011 Cuma

Bencillik

''Bencillik; canınızın istediği gibi yaşamak değil, başkalarından sürekli kendi istediğiniz gibi yaşamalarını talep etmektir.''
                                                                      Oscar Wilde

"Ben" duygusu yaradılışımızın içinde olan, kişilik yapımıza göre dışa vurduğumuz, veya engelleyebildiğimiz bir dürtü...

"Bencillik" ise biraz daha güçlü bir kavram, "Ben" in çok gelişmiş hali sanki...

Hepimizin içindeki "ben" in baskın olma şekli...

"Ben" duygusu kuvvetli olan kişiler, "Oscar Wilde" in dediği gibi, bir yandan canlarının istediği gibi yaşamaya çalışırken (ki ben, hayatı yaşarken, kimseye zarar vermemek kaydıyla, kişisel mutluluğumuzu da önceliklerimiz arasına almamız gerektiğini düşünürum), diğer yandan da başkalarını  kendi çizdikleri yola , bazen sorgusuz sualsiz, bazen cebren ve hileyle, bazen de duyguları işin içine katarak, dahil etmeye çalışırlar.

En basit örneğiyle, hepimiz çocuklarımızın mutlu, sağlıklı, başarılı insanlar olmasını isteriz. Onları yetiştirirken de, onlar için doğrunun tanımını kendimiz yapar ve o doğru çerçevesinde davranmalarını bekleriz.

Elbette tecrübe dediğimiz bir dizi hatayı, bizler yaşayarak elde etmişizdir ve sevdiklerimizi de bu tecrübelerimizden faydalandırma arzusudur asıl amacımız. Yani kendimizce masum bir uyarıdır yaptığımız...

Oysa çoğu zaman unuturuz, onların da kendi başlarına bir birey olduklarını ve bu hayatı kendi tercihleriyle yaşamaya  hakları olduğunu...

Tabi bu işin en masum yanı aslında...

Her türlü olayda kendi çıkarları doğrultusunda gidişatı çizmeye çalışan, etrafındakilerin isteklerini, beklentilerini, ihtiyaçlarını çoğu zaman hiçe sayan pek çok insan var yaşamımızda tanıdığımız...

Yüreğimize sığdıramadığımız ne çok olayla karşilaşıyoruz, inanamıyoruz, hayrete düşüyoruz çoğu zaman...

Bencillik denen olgunun sınırı yok aslına bakılırsa...

Mühim olan, bize sunulan hayatı tercihlerimize göre belirleyip yaşarken, seçtiğimiz yolun daha az virajlı, keskin ve tehlikesiz olması için dua etmektir.


1 yorum:

suna türk dedi ki...

canım Ümitciğim.güzel yazmışsın.bencillik bana çok eski bir olayı hatırlattı.
bir pazar sabahı arkadaşlarla dört araba geziye çıkmıştık.çok güzel geçen bu günde arkadaşlardan birinin arabası deniz kenarında kuma çakıldı.ee dört araba tabiki birlikte kurtarmaya çalışır.
bir arkadaş(artık değil)benim vaktim yok dedi ve ayrıldı.biz birlikte üç gurup arkadaş güle oynaya evlerimize döndük tabiii.