Ana Sayfa

6 Temmuz 2012 Cuma

O benim işte...

Birkaç gündür kendimi, karakterimi, davranışlarımı, hal ve tavırlarımı analiz ediyorum....
Değiştim mi acaba, yapmacık mı davranıyorum etrafımdakilere karşı diyorum. Yani söylediklerim, yazdıklarım asıl benden farklı mı?
Kişilik bölünmesi mi yaşıyorum?

Düşünüyorum da, aynen kendim gibiyim gibi geliyor bana...
Yazdıklarım hep içimden gelenler, doğal düşüncelerim hepsi....
Çocukluğumdan beri hiç değişmedi aynı... biraz daha fazla konuşmamın haricinde, yapmayı sevdiklerim de, yaptıklarım da aynı....
Önceliklerim şartlara göre değişkenlik göstermiş sadece....

Yaşın ve hayatın getirdikleri, elbette biraz farklılaştırıyor insanı ama, karakterler pek değişmiyor. Zaten insan 7 sinde neyse 70 inde de odur derler ya...

Hayatı algılama biçimimde biraz değişiklikler olduğunu farkediyorum. Bir de karşılaştığım durumlara gösterdiğim tepkiler değişti sanki. O zamanlar çok üzüldüğüm şeylere şimdilerde daha az üzülüyorum. İnsanların davranışları beni artık eskisi kadar yaralamıyor. Ya da sessiz kalmayı seçtiğim bazı durumlara şimdilerde tepki gösterebiliyorum.  Nedeni, niçini çok sorgulamıyorum. Çoğu şeyi tevekkülle karşılayabiliyorum. Yapmam gerektiğini düşündüklerimi ve mutlu olduğum şeyleri yapmaya çalışıyorum...

Uzun zamandır çevremdeki kişileri oldukları gibi kabul etmeyi öğrendim.
Hayatta tek değiştirebileceğim kişinin kendim olduğunun idrakına vardığımdan ve sadece kendi bakış açımı değiştirmem gerektiğini anladığımdan beri, artık duygularımı kontrol edebiliyor, üzüntülerimin daha kısa sürede üstesinden gelebiliyorum.
Kimilerinin bencillik diye yorumladığı birşeyi yapıyorum aslında.... artık hiç kimsenin beni üzmesine izin vermiyorum.
Yani, tercihlerimi ve hayattaki önceliklerimi belirliyor, vazgeçemeyeceğim ve hep hayatımda olmalarını arzu ettiğim kişileri, oldukları gibi kabul etmeyi seçiyorum. Çünkü onları çok seviyorum.... Diğer kişilerin ise beni üzmemeleri kaydıyla, sadece istediğim ölçüde ve sürede  hayatımda olmalarına izin veriyorum. Bu benim tercihim....

İnsanız.... elbette hiçbirimizin davranışları hergün aynı olamıyor, yada olaylara verdiğimiz tepkileri, kimi zaman o günkü ruh halimiz belirleyebiliyor. Lakin karakterimiz hep aynı kalıyor, bence hiç değişmiyor. Sadece karşımızdaki insanların bize davranışlarına göre, onlara karşı tavrımız değişkenlik gösterebiliyor........ o kadar.





1 yorum:

Suna Türk dedi ki...

CANIM NE GÜZEL YAZMIŞSIN..
HELE BENİM DE FARKINDA OLDUĞUM,GİBİ.
(hep hayatımda olmalarını arzu ettiğim kişileri, oldukları gibi kabul etmeyi seçiyorum. Çünkü onları çok seviyorum.... )-

ÇÜNKİ ONLAR BİZİM CANLARIMIZ..ZATEN DE DEĞİŞMESİNLER.. SEVENLERİ ONLARI OLDUKLARI GİBİ KABUL EDER.... SENİ ÇOK SEVİYORUM.. CANIM ..
.Ü M İ T.